Matthias Reuter is waarschijnlijk echt.
Zijn teksten bevatten standpunten die geen enkele computer ooit zou delen. Hij is niet gefotoshopt, hij is erg kortzichtig en zijn garantie is zo goed als verlopen. Maar dat heeft ook zijn voordelen. Want daardoor kan hij dingen doen die digitaal niet mogelijk zijn. Lachen, bijvoorbeeld. Of eieren klutsen.
Of zich verwonderen over de wereld in cabarettheater. Dat werkt het beste met andere mensen. Het liefst met mensen die van tevoren kaartjes hebben gekocht. Cabaret is net als groenten: het liefst krijg je ze regionaal en rechtstreeks van de producent. En daarom neemt Matthias Reuter opnieuw de piano op het podium en presenteert hij verhalen en liedjes uit het echte leven, ver weg van nullen en enen.
Want waarom altijd slim zijn? Reuter maakt fouten. Dat is een belofte! Hij speelt elke avond minstens twee keer piano. Hij zingt op zo'n manier dat het nauwelijks opvalt. En hij zoekt analoge rolmodellen.
Zoals de oudere dame bijvoorbeeld, die alles wat je moet weten over internet in één zin samenvatte: "Ik spreek geen Engels, maar ik druk altijd op NEE!" Dat is pas een pragmatische aanpak. En zo hebben we actuele satire en pianocabaret met zelfgemaakte gedachten. Imperfectie op zijn best. Want Reuter vermoedt het al: "Wat zal de mensheid uit de race gooien? Computers die dom kunnen spelen." Maar gelukkig is de technologie nog ver weg.
Zijn teksten bevatten standpunten die geen enkele computer ooit zou delen. Hij is niet gefotoshopt, hij is erg kortzichtig en zijn garantie is zo goed als verlopen. Maar dat heeft ook zijn voordelen. Want daardoor kan hij dingen doen die digitaal niet mogelijk zijn. Lachen, bijvoorbeeld. Of eieren klutsen.
Of zich verwonderen over de wereld in cabarettheater. Dat werkt het beste met andere mensen. Het liefst met mensen die van tevoren kaartjes hebben gekocht. Cabaret is net als groenten: het liefst krijg je ze regionaal en rechtstreeks van de producent. En daarom neemt Matthias Reuter opnieuw de piano op het podium en presenteert hij verhalen en liedjes uit het echte leven, ver weg van nullen en enen.
Want waarom altijd slim zijn? Reuter maakt fouten. Dat is een belofte! Hij speelt elke avond minstens twee keer piano. Hij zingt op zo'n manier dat het nauwelijks opvalt. En hij zoekt analoge rolmodellen.
Zoals de oudere dame bijvoorbeeld, die alles wat je moet weten over internet in één zin samenvatte: "Ik spreek geen Engels, maar ik druk altijd op NEE!" Dat is pas een pragmatische aanpak. En zo hebben we actuele satire en pianocabaret met zelfgemaakte gedachten. Imperfectie op zijn best. Want Reuter vermoedt het al: "Wat zal de mensheid uit de race gooien? Computers die dom kunnen spelen." Maar gelukkig is de technologie nog ver weg.