"Hoogachtend, Olaf Scholz". Verdomme, die vraag had ik mezelf nog nooit gesteld. Ik dacht bij mezelf: Waarom zou ik geen Duits staatsburger worden?
Maar tegelijkertijd, waarom niet? Je moet je realiseren dat Frans EN Duits zijn een contradictio in terminis is: Duitsers zijn gedisciplineerd, punctueel en efficiënt - Fransen zijn normaal.
Maar vanaf dat moment was niets meer normaal voor mij: het ene moment was ik een succesvolle zwervende reporter met een trainingsjack en een pompom-microfoon, en plotseling was alles uit balans... "ALFONS - Jetzt noch deutscherer" is een prachtige melange van theater en cabaret - en tegelijkertijd veel meer dan de som van deze ingrediënten. Een avond met blijvende na-effecten: Warmte in het hart - en een kater in de lachspieren.
Zoiets beleef je alleen bij ALFONS. "Alfons creëert een maalstroom die zijn publiek niet kan weerstaan."
(Thüringer Allgemeine) "Een begenadigd verteller" (Die Welt) "Een toneelstuk dat op het grote podium thuishoort." (Süddeutsche Zeitung)